හෙල්ප් ප්ලීස්....

අනේ අපේ කස්ටිය හරිම හොදයි... දැක්ක නේ හෙල්ප් කියපු ගමන් මෙතන... :) :) :)  

හරි හරි වැඩි කතා නැතුව ඕන උදව්ව කියන්නන්කෝ... මෙන්න මේකයි උදව්ව... කස්ටිය මෙන්න මේ ලින්ක්  එකෙන් ගිහින් මේ ෆොටෝ ඒකට ලයික් එකක් දාලා එන්නකෝ...  

මං වගේ අහිංසක හොද ළමයෙක්ට උදවු නොකර කොහොමද නේ? අන්න එක නේ.. 

දැන් කස්ටිය දුවලා දුවලා ගිහින් ලයික් එකක් දාලා ඇවිත් මෙන්න මේ බිම එක බිලා ගෙවල් වල යන්නකෝ... :) :) :) 

මගේ ඇඩ් දාන්න ඉතින් වෙන තැන් කොහෙද අලෙ... මේ බ්ලොග් එක ඇරෙන්න... එනං අපි ගියෝ... ආපු හැමෝටම ඉත්තුතියි...

අහිමි වීම හා හැර යාම

"මට නැති උනේ
මට ආදරේ කරන්නෙ නැති
එක්කෙනෙක් විතරයි...
ඒත්, එයාට නැති උනේ
මේ ලෝකෙ එයාට
වැඩිපුරම ආදරේ කරන කෙනා.."

මේක තිබුනේ මං බ්ලොග් කියවන්න ආපු මුල්ම කාලෙ දැකපු බ්ලොග් එකක පොස්ට් එකක. ඒක තිබුනෙ ලොකු කතාවක්. ආදර කතාවක අවසානෙ. ඒ ලින්ක් එක මං ගොඩක් කල් තියාගෙන හිට්යා. ඒ කතාව කියවලා අඩපු අයත් මං ඕන තරන් දැක්කා. හැදුන අයත් මං ඕන තරන් දැක්ක. මේ කතාව ආයිමත් මතකෙට එන්නෙ ආදරේ නැති වෙලා දුක් විදින කෙනෙක් මේ ලගදි මට හම්බුන නිසා. එයා සමහර විට මේක කියවයි. සමහර විට නොකියවා ඉදියි.


මේ ලෝකෙ ඉන්න හොදම කෙනා අපිට හම්බුනත් අපි ඒ කෙනාගෙ අඩුවක් දකිනවා. ඒක තමයි අපේ හිත. කවදාවත් ඉවර වෙන්නෙ නැති ආසාවන්.හ්ම්ම්ම්ම්.. එහෙම උනාම අපේ හිත් දුවනවා. අපිට නවත්තන්නත් බෑ අපි බලාපොරොත්තු වෙන දෙයක් තියන කෙනෙක් ලග නවතිනවා. අපි දැන් ඉන්න කෙනා ලග මුලු ලෝකෙම ආදරේ තිබුනත්, අර අපි ආස වෙන දේ එක පාරම කෙනෙක්ගෙ ඇතුලෙන් අපි දැක්කොත් හැම දේම දාලා අර කෙනා ලගට යන්න අපි හිතා ගන්නවා. මේ අපෙ හිත් වෙනස් වෙන්න පුලුවන් තැන්.


තව කෙනෙක් ට තමන් ලග ඉන්න කෙන එපා වෙන්න හෙතුව එයාවත් දන්නෙ නෑ. එකට හෙතුව හිත වෙන තැනක නවතින එකත් නෙවෙයි වෙන්න පුලුවන්. එ වගෙ ගුප්ත මිනිස්සු අපෙ ජිව්ත වල අපිට ඔන තරන් හම්බෙනවා... ආදරෙ කරන කෙනාගෙන ගොඩක් දෙවල් බලාපොරොත්තු වෙලා එ දේවල් නොලැබුනාම දාලා යන අයත් ඕන තරන් ඉන්නවා නෙ...එත් එ කෙනා අසාදාරනයි කියලා එයා වත් දන්නෙ නෑ...


මෙ ලොකෙ මිනිස්සු එක්කෙනෙක්ට එක්කෙනෙක් වෙනස්. "කවදාවත් මනුස්සයෙක්ව තේරුම් අරන් ඉවර කරන්න එපා"  ස්කයිප් කොල් එකක මැදින් ඇහුන කතාවක්... ඒ කතාවෙ කොච්චර ලොකු ඇත්තක් තියනවද කියලා තෙරුනෙ ටිකක් කල්පනා කරාමයි. මිනිස්සු කියන්නෙ මෙ ලොකෙ අවසානෙ වෙනකන් තෙරුන් ගන්න බැරි ජාතියක් වෙන්න ඇති. අනෙ මංදා.


ගන්න එකෙක් ඉන්නව නං මං මෙ කියපු දෙමලෙ තෙරුන් ගනියවු. මෙක බනක් නෙවියි. මං දැකපු දෙයක්. මේ බ්ලොග් පොස්ට් එක ලියන්න අරන් තියෙන්නෙ දැනට මාසෙකටත් කලින්. ඔන්න අද අන්තිම ටික ලියලා දැම්මෙ පහුගිය ටිකෙ අහන්න දකින්න උන දෙවල් නිසා.. විභාගෙ කන ලගටම ඇවිත්. මෙකට වෙලා හිටියොත් මටයි අඩන්න වෙන්නෙ. හිකිස්. මම යමි.. 


බුක් ෆෙයා පොස්ට් එක මඩ සමග මග එනවා(ඔය කියුවට ලියන එකකුත් නැ.)  18 බ්ලොග් ලියන වැඩිහිටි පරම්පරාව හමු විය, 21 අක්ශරෙ අපි , 22 අපෙ පොඩි මතංලා ටික එක්ක බුක් ෆෙයා යන්න හිතන් ඉන්නවා. නැව ගිලෙන්න ලගයි. මං තාම වයලින් ගහනවා මෙතන ඉදන්. 21,22 විභාගෙ අභාගෙ... හ්කිස්. ඔන්න අපි ගියොය.  දැන් කට්ටිය ඇවිත් පොලිමෙ මට බනින්න එපා.. මං හොද ලමයෙක් වෙමි... නරක ලමයෙක් නොවෙමි... 

කාලයට ණය ගෙවීම!!!!

කාලය මනින්නෙ තත්පර වලින් නෙවී නං.

මං ගොඩක් දුර යන්න ඉඩ තිබුනා

කාලයට පිං සිද්ද වෙන්න 

කාලය ඉක්මන්ටම ගෙවිලා ගියා

ඔයා මගේ ලගින් නැගිටලා 

බස් එකෙන් බැහැලා යන්න ගියා

එදා ඒ මොහොතට  තව වෙලා ගියා නම් 

අද ඔයා මගේ ලග නැතිවෙන්න ඉඩ තිබුනා

අපි අපේ නොවෙන්න ඉඩ තිබුනා..

හ්ම්ම්ම්ම්ම්... 

කාලය...

අපේ ජිවත වල නොගැලපෙන ගොඩක් තැන්  

ගලපන්න අතරමැදියෙක් වෙලා..

කාලය ගෙවිලා...

අපි අපේ වෙලා..

මිතුරු කැල කුලක විය

ඔන්න අද දවසෙ සාරාංශේ. හිකිස්. මේක අවසානෙ නඟාට එල්ල උන මැර ප්‍රහාරෙ ගැන මේකෙ මං කියන්නෙ නෑ. 


අද ආපු අය ගැන මඩ ටික වෙන වෙනම කියන්නං නේ? දිගට රස කොරලා ලියන්න බෑ අප්පා. 


උදෙ පාන්දර 9ට විතර  කෝල් එකක්. එතකොට මං බොරැල්ලෙ. "මිස් නඟා කොහෙද ඉන්නෙ? "


"ආහ් මල්ලි, මං මේ තුම්මුල්ල කිට්ටුව(හිකිස්...) තව විනාඩි 2න් ඔතන."


හිහ් හිහ් හිහ්.. ඔහොම කියලා 154 අමාරුවෙන් 9.20 වෙනකොට මං තුම්මුල්ලට ගියා. මල මගුලයි දුවලා දුවලා ගියාට මොකද හෝල්ට් එකෙ කවුරුත් නෑ. ඇහ්? කෝ මුන්? 


"යකෝස් මං තුම්මුල්ලෙ, කොයි ඉන්නෙ?"
"අනේ අක්කෙ කන්න ආවා බං, පරිස්සමින් ඉන්න හොදේ අපි එනකන්"
"!@#$%^&*"
මොනව කරන්නද 9.40 වෙනකන් හිටියා කටු කාගෙන හෝල්ට් එකට වෙලා. මෙන්න එනවා දෙන්නා එක්ක වැනි වැනි.  ඉෂා(ඩාර්ක්නෙට්) ඇන්ඩ් දිලියා(අර හූනා වගේ ඉන්න පනුවා වගේ කොල්ලා). බනින්න වෙලාවක් හම්බුනෙ නෑ ඒ එක්කම ආපු බස් එකට ගොඩ උනා. "අක්කෙ ටිකට් ගන්න හොදේ අපි එනකොට ටිකට් ගන්නං. "
ආයිමත් මට ඉතින් !@#$%^&* . ග්‍ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්....
සන්තකේටම තිබුන රුපියල් 100 දුන්නා කොන්දොස්තර අංකල්ට. (හොද වෙලාවට අංකල් මගේ අතටම ඉතුරු සල්ලි දුන්න. නැත්තං අරුන් දෙන්නා එකෙන් කඩල හරි කයි. ඒ තරන් දත් ගලවලා හපන්නු).
ඔහොම්මම කොටුව ස්ටේසම ඉස්ස්රහට වෙලා ඉන්නකොට මෙන්න කෝල් එකක් චාටර් මල්ලි ඇවිල්ලලු. 
ඉශාර- "මචං උබ බෑග් එකක් දාගෙන නේද ඉන්නෙ?"
චා- "..........."
"ඉශාර-" බස් හෝල්ට් එකෙ නේ?" 
"දැන් ෆෝන් එක කනෙ තියාගෙන ඉන්නෙ උඹ නේ? " (හිකිස්, නැතුව ඉතින්)
"හරි මචං මං එන්නං,මං දැක්කා උඹව."

"අඩේ මේ චාටර් පොඩි එකෙක් කියුවට නාකි පප්පෙක්නෙ බං, බලපංකො අර ඉන්න මිනිහා."
වයස අවුරුදු 30ක විතර මනුස්සයෙක් දිහා බලාගෙන තමයි ඉශාරයා මෙච්චර වෙලා කියවලා තියෙන්නෙ. අපි ලගට යනකොට එ මනුස්සය අහක බලාගෙන යන්න ගියා. හිකිස්.. මෙන්න ඉන්නව තව ඇච්චං කොල්ලෙක් හිනාවේගෙන අපි ලගට එමින් ගමන්. අලි මේ තමයි චාටර් මල්ලි.
අනේද කියන්නෙ, නම චාටර් උනාට මලයා නං සිල් ගත්තා වගේ, හරීම නිවිලා.. වැඩිය ඕන නෑ කනට ඇහෙන්න කතා කරන්නෙ නෑ එ දරුවා.


ඔන්න ඔහොම එතනින්ම බස් එකක නැගලා අපි 4 දෙනා හෝ ගාන පොකුන ලගට ගියා. බස් එකට සල්ලි දෙන්නෙ නැතුව හොරාට යන්න ගිහින් ඉශාර මලයා ගුටි නොකා අමාරුවෙන් බේරිලා ඔන්න බස් එකෙනුත් බැස්සා. 
අපි ඉතින් ගිහින් ටික වෙලාවකින් දිලියා මට හෝ ගාන පොකුන ගැන, කොළඹ කාක්කන් ගැන, ගමේ කපුටන් ගැන, තව ගොඩක් දෙවල් ගැන විස්තර කරලා දුන්න(අපි ඉතින් ගමේ හැදුන අය නේ ආයුබෝන්.) 
ටිකකින් ඉශාරයා අතුරු දහන්.


කවුදෝ එකෙක් ඇවිත් කියලා ඉශාරයා ෆෝන් එකත් කනේ ගහන් ගියා දුරට. අපිට පේනවා. ඉශාර අර කොඩිය තියන තැඅන්ට නැගලා අත් දෙකත් උස්සගෙන මොකාද වගෙ හිටගෙන ඉන්නවා. පස්සෙනෙ දන්නෙ ආපු එකාට ඉශාර මල්ලිව පේන්නෙ නෑ කියලා, සිංහ කොඩිය තියන තැනට නගින්න කියුවලු. ඒ පේන්නෙත් නෑ කියලා අත් දෙකත් උසන්න කියලා. අනේ ඉතින් මෙ අහිංසකයා කියපු විදියටම කරලා. 


ටිකකින් ඉශාර එනවා අලි පැටියෙකුට වඩා ටිකක් විතර පොඩි කොලු පැටියෙක් එක්ක. හිකිස්. අලි මේ එන්නෙ මලියා තමයි. ඔන්න එකත් ආවා.


එතකොටම ඉශාරට කෝල් එකක් 
"පුතා මං මේ මලියගෙ අම්මා කතා කරන්නෙ, අනේ පුතා අපේ ළමයව ගෙහ්ඩරින් පිට යැව්වමයි ඔය.. මං මලක් ව්අගේ හදපු දරුවා පුතා, 138 ඇරෙන්න වෙන බස් එකක ගිහින් වත් නෑ ඒ දරුවා. අනෙ ආයි පරිස්සමින් ගෙදර එක්ක එන්න හොදෙ."
මලියා අලියා වගේ හිටියට අලි හුරතල් දරුවෙක් නෙව, එතනින් එහාට අපි පරිස්සන් වෙන එක පැත්තකින් තියලා අපි මලියව පරිස්සන් කරේ. (මලක් වගේ හැදුන කොල්ලා නේ.)


තව එකෙක් අඩුයි. කෝ අර සුලා?  ඌ තව නෑ.


තවත් ඕපදූප ටිකක් කතා කර කර ඉන්නකොට දිලියට කෝල් එකක් දීලා අර හක්කෙ දත් වැඩි ඒ,ඬී,කේ අයියත් එයාගෙ වෙන්නෙ වයිෆ් එක්ක ආවා. (ආපු ගමන් මගෙ වැඩිහිටි පට්ටම එහෙම්මම එයාට ගියා අප්පා, දුකේ බෑ.) 


තවත් පැයකට විතර පස්සෙ ආරුගම්බෙ පාරක් කන්න බලාගෙන සුලාත් එතන්ට ආවා. අනේ මාත් ඒකට ටොක්කක් හරි අනින්න බලාගෙන ගියේ කියන කතා වලට, කොහෙද සයිස් එක දැක්කම ටොකු නෙවී ලනුවක් දෙන්න හිතුනා අර තියන කාල තුවක්කුවකට දාලා බැදගන්න. කොල්ලා එ තරමට ගහගෙන යන්න හදනවා. මලියගෙ ඇලේ එල්ලිච්ච ගමන්මයි යනකන්ම හිටියෙ. 


ඔහොම වෙලාව ගෙවෙනකොට අප්පේ දිලියට ඇන්ටි කෙනෙක් දාලා එන්න බැරුව අඩ අඩ හිට්යා. හිකිස්. ඒ.ඩී.කේ අයියා දාලා තිබුනා නේ ඒ ඇන්ටි ගැන. මං කියන්නෙ අනෙතුව ඉන්නං. හිකිස්. ලැද්දයි අලේ . අපෝ..... 


ඔන්න ඔහොම ගිහින් හරියටම 1ට කිට්ටු වෙනකොට විසිර යා කියලා අර හක්කෙ දත් වැඩි අයියා කියුවා. ඉතින් එයාගෙ ගලව ගත්ත දත් ටික ගැන දුක හිතන්නෙ නැතුව එයයි එයාගෙ වෙන්ඩ වයිෆ් අක්කයි මාව ගෙදර ලගින්ම ගිහින් දාන්නං කියලත් කියුවා. තව දතක් ගලව ගන්න හිතිලා අයියා ඔන්න මගින් අඉක් කිලිමකුත් අලන් දුන්නලු. හිහ් හිහ්.. 


ඔන්න ඔහොමයි අද දවස ඉවර උනේ.. මෙහෙම ගිහින් මිතුරු කැල කුලක වූ වගයි. මඩ නැත. ස්වීට් විදියට ලියුවා ඔන්න.


අන්තිමට කියන්න තියෙන්නෙ, නඟාගෙ මොලේ හොද කමට හෙට තියනවා කියලා හිතාගෙන හිටපු මංගල්ලෙ තියෙන්නෙ හෙට නෙවී ලු. අනිද්දලු. හිකිස්.  දැන් ඉතින් මගෙ සිහිය ගැන කටිට්ය හොද හොද එව කියයි. ඔව් ඔව් ඔය කෙල්ල ඔහොම්මමයි, ඉගන ගන්න ඒවට කිසි උනන්දුවක් නෑ (ඉශ් අයියා සහ අපේ සහෝදරී මෙය නොදකිත්වා...)

සමාවෙන්න(ප්‍රසිද්ද පාපොච්චාරනය)

ජීවිතේ කියන්නෙ මොකද්ද කියලා තාම නොදන්න මට මේක මහ ලොකු දෙයක් වෙන්න ඇති

ඒත් ඉතින් අනේ මංදා අනිත් අය කොහොම හිතයිද කියලා.

පහිගිය දවසක මං දාපු පෝස්ට් එකක් නිසා කට්ටිය ගොඩ දෙනෙක් මං ගැන වැරදියට හිතන් ඉන්නවා කියලා මට අද තේරුනා..

මං ඒ පෝස්ට් එක දාන්න කලින් ටිකක් වැඩිමල් කියලා හිතෙන කෙනෙක්ගෙන් ඇහුවා. තව අදාල කෙනාගෙනුත් අහන්න ට්‍රයි කරා. ඒත් හම්බුනෙ නෑ.(එහෙම අහන්නෙ නැතුව දාපු එක වැරදි, මං දන්නවා.) ඒත් ඒක දැම්මෙ නිකමට විහිලුවකට විතරයි. 

අන්තිමට ඒක ඇස් රතු වෙන විහිලුවක් වෙලා. අදාල අය දන්නවා. "සමාවෙන්න" මං එක හිතල කරපු දෙයක් නෙවී. ඒ පෝස්ට් එක මං අයින් කරා.

මුලිනුත් කියුවා, මං අඩන්නවත් කාගෙවත් හිත් රිද්දන්නවත් නෙවී මං මේක ලියන්න ගත්තෙ.තරහ උන අය හැමෝටම කියන්නෙ. සොරී.......

ආවා ආවා අපේ ලෝකෙ ආවා...

අලෝ අලෝ කස්ටිය කෝමද ඈ??  හච්චීං.. හපොයි මකුනො පදින්චිත් වෙලා... කෝ කෝ ඔක්කොටම කලින් දූවිලි එහෙම පිහිදාලා දාන්න..  අලී... කස්ටිය කොමද ඉතින් ජීවිත? අනේ මං නොහොත් නඟා නං පවු අප්පා... :( :( විභාගෙ අභාගෙ වෙලා.. දවස් දෙකයි තව.. අයියෝයෝයෝයෝයෝයෝයෝ.....

එත් ඉතින් මෙ අවුල අස්සෙන් හරි ආවෙ අර කලින් පෝස්ට් එකෙ කියුව අලුත් ආරංචිය ගැන කියන්න. දැනට නං මං දන්න තරමින් වැඩි දෙනෙක් දන්නෙ නෑ. එත් ඉස්සරහට දැන ගනී. මායි, මේ ලගදි අදුර ගත්ත උනත් ගොඩක් ෆිට් උන මගේ යාලුවෙකුයි අලුත් වැඩක් පටන් ගන්න යනවා කියලා හැමෝටම කියුවා නෙ. මෙන්න ඒ අලුත් තැන. ගිහිල්ලා අපේ ලෝකෙ සාමාජික කම අරන් එන්නකො.

ලියන්නෙ මම සහ මට වඩා ලියන්න ලොකූ හැකියාවක් තියන අපේ සුරංගනා ලෝකෙ යසියා අයියා. ලගදිම තව අය එකතු වෙයි. එන්න අපේ ලෝකෙට. මේක අපි දෙන්නගෙ විතරක් නෙවී අපි හැමෝගෙම ලෝකෙ.

තව දෙයක් කියන්නත් එක්කයි ආවෙ. පුංචි කතාවක් හම්බුනා.. ඕන වෙඩිමක් වෙන්න කියලා එකත් අලුත් බ්ලොග් එකට දාන්නයි අදහස. මේකට කතා දාන්නෙ නෑ කියලා මං හිතලා තියෙන්නෙ. මොක්ද මට හිතෙන කතා මෙකට දැම්මොත මෙතන අහන ප්‍රශ්න වලට දෙන්න මට උත්තර නැති වෙනවා. හිකිස්....

එහෙනං මං ගියා. කට්ටිය මං එනකන් දග කරන්නෙ නැතුව ඉන්න ඕන හොදේ... බායි.. පලිස්සමින් ඉල්ල...

සුරංගනාවි එන තෙක්.....

ඊයෙ ඉදන් අඩන්වා.. 

ඉවරයක් නෑ මල වදයක්ම තමයි මේ නඟා නං. 

හිහ් හ්ඉහ් හිහ්.. ඔව් ඔව් එහෙම තමයි. 

ඒත් ඉතින් ඉස්සර වගෙ අඩන්නෙ නං නෑ. 

ඊයෙ ඇඩුවා අද හිනා උනා. 

ඔන්න අද ඉදන් දවස් 3,4ක් මං පොඩි නිවාඩුවක් යනවා. 

මගේ  පුංචි සුරංගනාවි පොඩි නැන්දව බලන්න අපේ ගෙදර එනවලු. 

ඇත්තටම කවුද මේ සුරංගනාවි? හිහ් හිහ්.. 

දන්නො දනිති. 

මගේ බෝනික්කි(දැන් අපේ අක්කි එහෙම මේක දැක්කොත් මාව කන්න හදයි, ඇයි මගෙ කියුවා නේ) 

අද අපේ ගෙදර එනවා. 

හුරේ. හරියටම කියනවා නං මගේ එකම සහෝදරයගෙ එකම දුව. 

මේ ඉන්නෙ එයා..හීහීහීහීහිහී... 

දැන් නං කෙල්ල ලොකුයි. 

මාස දහයක ලොකු අක්කා කෙනෙක් දැන්..

ලොකු වැඩ ලු කරන්නෙ... 

මාස 2කකින් දැක්කෙ නෑ..  ආසාවෙ බෑ අප්පා...

චූටු දෝණි ඉක්මන්ට එන්න පොඩි නැන්දව බලන්න... :) :) :)

වහන් උන ඇත්ත,,,,

දිගට හරහට ලියවුනේ ගොඩක් අයව හෙලා දකින දේවල් මයි. මේ නඟාට මොන යකෙක් වැහිලද මංදා නේ? 

ඇත්තට නිදාන කතාවක් නැතුවමත් නෙවී. 

වටෙ ඉන්න හැම එකාම ආදරේ නිසා දුක් විදිනවා. එක්කො කොල්ලා තරහා වෙලා, එක්කො කොල්ලා වෙන එකෙක් එක්ක යාලු වෙලා, නැත්තං කියන්නෙම නැතුව කොල්ලා වෙන එකෙක්ව බැදලා, කෙල්ල වෙන කොල්ලෙක් එක්ක ෆිට් වෙලා. ඇහුවොත් ඔහොම කතාමයි. ඔලුව විකාර වෙලා. මේක බූට් සීසන් එකද කොහෙදෝ. 

මේ දේවල් එක්ක බලද්දි නං හිතෙන්නෙම ආදරේ කියන්නෙ බොරුවක් කියලමයි.අනේ මංදා. දුක කියාගෙන එන උන්ට බැනලම එපා වෙලා. එකයි කවුරුත් කියවන්නෙ නැති මගේ බ්ලොග් එකෙ ඒක දැම්මෙ. පුදුම තරහක් තියෙන්නෙ තමන්වත් රවට්ටගෙන අනුන්වත් රවට්ටන බොරු ආදරවන්තයන්, ආදරවන්තියන් ගැන. 

ඔන්න ඔය හේතුව නිසා තමයි මං මේ ටිකේම අරක්කු ගැන,, සල්ලාල කම ගැන, බොරුවා, වංචාව ගැන දන්න විදියට වචන වලින් දමලා ගැහුවෙ.

නඟා සහ නඟාගෙ මිතුරෙක් අලුත් වැඩකට අත ගහන්නයි යන්නෙ. බලමුකො ඒක හරි යයිද කියලා. එහෙනං අපිට සුභ පැතුම්...

අවාසනාවට ඇත්ත කතාවක්

අදත් මට ලෙක්චර්ස් යන්න බැරි උනා ලෙඩ නිවාඩු තාම ඉවර නැති නිසා. උදේම දොස්තර ඇන්ටි හම්බෙලා බබාට දැන් හොදටම හොදයි කියලා දැනගෙන ආවම නං හිත ටිකක් හරි ගියා. දවස් ගානකින් මේ අසනීප නිසා N___  යන්නත් බැරි උන නිසා කටිට්ය දැන් මට බැන බැන ඇත්තෙ. ඇත්ත කතාව දන්නෙ ඉතින් ටික දෙනයි නේ. 

ඔහොම දොස්තර ඇන්ටි ලගට ගිහින් ඇවිත් ටික වෙලාවකින් බ්ලොග් ටිකකුත් කියවලා ගියා මුහුණු පොත පැත්තෙ. ඔන්ලයින් ගිය ගමන්ම සීතල අයියා මට මඩ ගහන්න ආවා. ඒකත් අමාරුවෙන් ශේප් කරන් ටික වෙලාවක් යද්දි කිඩෝ මල්ලි එනවා මට මිස් මිස් කියාගෙන. 

බැලුවම කොල්ලා කුරුනෑගල ____ එකේ ලු. එයාලට මිස් කෙනෙක් ඉන්නවලු මං වගේම. මලයට මං හිතන්නෙ තාම මාව විස්වාස නෑ. මං කොළඹ _____ කියුවම විස්වාස කරන්නෙම නෑ ලු. මොනවා කරන්නද පොඩි එකාගෙ ආසාව නේ. ඕන දෙයක් හිතා ගන්න කියලා මං ආවා එන්න. 

එතනින් එනකොට ඔන්න මගේ බැජ් එකේ යාලුවෙක් හායි කියනවා. යන්න හම්බෙන්නෙම නෑ කියලා හිතුනත් එයත් එක්කත් කතා කරා.. එයා තමයි මට අද දවසෙ අවාසනාවන්තම ආරංචිය කියුවේ. මට තාම හිත හදා ගන්න බෑ. මං කවදාවත් හිතුවෙ නෑ එයා අද වගේ දවසක මට එ තරන් නරක ආරංචියක් කියයි කියලා. හ්ම්ම්ම්ම්... ඔව් එයා ඒකා කියුවා. 

ලබන මාසෙ 13 & 16 අපිට විභාගෙ දාලා ලු. කොහොමද දෙයියනෙ හිත හදා ගන්නෙ? තව රුපියල් 2000ක් නේද මේ මග එන්නෙ? කරන්න දෙයක් නෑ. මේ අවාසනාවන්ත ආරංචිය මට අහන්න උනේ මං ඔන්ලයින් ගිය නිසා. ආයි නං ඔන්ලයින් යන් නෑ කියලා, හිතට හයිය අරන් පාඩම් කරනවා කියලා හිතාගෙන ආවා එන්න. 

ඔන්න අදින් පස්සෙ මං හොද ලමයෙක්. බස් පදින්නෙ නෑ. බ්ලොග් කියවන්නෙ නෑ. බ්ලොග් ලියන්නෙ නෑ. මඩ ගහන්නෙ නෑ.  (ඔය කියුවට කී දවසකටද දන්නෙත් නෑ.. ) හිහ් හිහ්... බායියියියියියියියි!!!

ඇත්තම කතාව...

කියන්න යන්නෙ නං ටිකක් විතර ඇත්ත කතාවක් ඔන්න. ඇත්තටම මම කවුද??? (ඒක මං වත් හරියට දන්නෙ නෑ ඉතින්.) 


මීට අවුරුදු එකහමාරකට , 2කකට කලින් මං බ්ලොග් එකක් දකිනවා, මං කියවපු පලවෙනි සිංහල බ්ලොග් එක. හිතට පුදුම විදියට දැනෙන කතාවක්.  ඔව් කවුරුත් දන්න දුකා අයියගේ බ්ලොග් එක. මං මුලින්ම කියවපු බ්ලොග් පෝස්ට් එක තමයි ඒ. එදා ඉදන් හම්බෙන හැම බ්ලොග් එකක්ම කියෙව්වා. දුකා අයියගේ බ්ලොග් එක මුල සිට අගට කියෙව්වා. ජීවිතේට ගොඩක් දෙවල් ලැබුන තැනක් ඇත්තටම එතන. 


ඊටත් පස්සෙ තවත් කාලයක් ගිහින් මටත් හිතෙනවා බොලොග් එකක් ලියන්න. ඒත් ඇත්තටම මට ලියන්න බෑ. දන්න කාලෙ ඉදන් පොත් කියෙව්වා. කෑම ඔතාගෙන ආපු කොලෙත් තියෙන්නෙ සිංහල නං ඒකෙ තියෙන්නෙ මොකක් උනත් මං ඒක කියෙව්වා. ඒත් මට ලියන්න බෑ(අදටත්). ඒත් හිතේ ආසාවට පටන් අරන් අවුරුද්දක් ගියා. ලියන එක නැවැත්තුවා හ්ම්ම්ම්ම්.. ජීවිතේට ගොඩක් දේවල් ලැබුනා. තමන්ගෙම කියලා යාලුවො ගොඩක්. කවදාවත් දැකලා නැති කෙනෙක්ගෙ ජීවිතෙ වෙනුවෙන් එකතු වෙන්න පුලුවන් පවුලක්.  


බ්ලොග් ලියන අයව මට මුලින්ම හම්බෙන්නෙ විශේශ දවසක. දැනට දවස් කීපයකට කලින් අපිව දාලා ගිය දිලුම් අයියා වෙනුවෙන් එයාගෙ සැත්කම වෙනුවෙන් මුදල් එකතු කරන්න, ඒ ගැන කතා කරන්න රැස් උනා. මං දැනගෙන හිට්යා එතන්ට මං පොඩි වැඩී කියලා. ඒත් ගියා, හේතුව මට කරන්න පුලුවන් උපරිමය ඒක වෙන්න පුලුවන් නිසා. එදා මාව බ්ලොග් වලට ගෙනාපු අපේ දුකා අයියව මට හමු උනා. ඇත්තටම මේක කියෙව්වත් සමහර විර දුකා අයියට මාව මතක් වෙන එකක් නෑ... මොකද මේ සයිබරයට මං ඒ තරමටම පොඩි කෙනෙක්... වයසින්(නොවෙන්නත් පුලුවන්) සහ හැකියාවෙන්... 


ඊටත් පස්සෙ කට්ටියව හම්බෙන්නෙ අභීත අයියගෙ හීනය ඇත්ත වෙන දවසෙ,සයිබර් සිහින බක් මහ උළෙල...එදත් මං ගොඩක් දෙනෙක් අදුර ගත්තට මාව අදුර ගත්ත අය අඩුයි.. හිහ් හිහ්.. මගේ මරණෙ අයියා එහෙම මාව හොයලා තියනවා වෙන කෙනෙක් ගෙන් මගේ නම කියලා.සුන්දර මතක ගොඩක්. 


ඊටත් පස්සෙ දිලුම් අයියට සෙත් පතලා බෝධි පූජාව කරපු දවසෙ අපෙ අය ටික දෙනෙක් හමු වෙනවා.එදයින් පස්සෙ ආයිමත් කට්ටියව හම්බෙන්නෙ අමිහිරි මතකයක් එකතු වෙන දවසක. දිලුම් අයියගෙ අවසන් කටයුතු සයිබර් යායෙ අපේ පවුලෙ අය මට මුන ගැහෙන්නෙ. 


බස් පදින්න වැඩිය යන්නෙ නැති නිසාත්,මුහුණු පොතේ ඕෆ්ලයින් ඉන්න නිසාත්(ගොඩක් වෙලාවට) මට ගොඩක් අයව හම්බෙනව අඩුයි. හේතුව ආඩම්බර කම නං නෙවී. තනියම ඉන්න හුරු වෙලා. යාලුවො වට කරන් හිටපු ජීවිතේ ලොකු හිස් කමක් දැනුනා. තාම එකෙන් එලියට එන්න අමාරුයි. පෝස්ට් එක දිග වැඩි. සමාවෙන්න ඕන. :) :) :)එදා සිට අද වෙනකන් කෙටිම කෙටි කතාව මේක තමයි මගේ බ්ලොග් ජීවිතේ.
මේ මගේ අලුත්ම බ්ලොග් එකේ අලුත් උන මම "නඟා".

 මගෙ කතාව මෙයින් අවසානයි. අසා සිටි ඔබ සැමට ඉත්තූතියි!!!

.................................................අනං මනං....................................................

අද වෙසක් පෝය.නිවාඩුයි. සිල් ගන්න යන්න ආසාවක් තිබුනත් ඒකත් එහෙම්මම යටපත් උනා. කරන්න දේකුත් නෑ. උදේම ඉතින් හා හා පුරා කියලා බ්ලොග් කියවන්න ගත්තා කාලෙකට පස්සෙ. මෙන්න අහු උනා බ්ලොග් එකක්. 

කට්ටිය හැමෝම බය බ්ලොග් එකක්. මොකද මඩ ගාගෙන මඩ ගහන බ්ලොග් එකක් ඒක. කලින් පෝස්ට් එකක් දෙකක් කියවලා තිබුනට ඔක්කොම කියවන්න වෙලාවක් හම්බුනේ නෑ. තැන් 2කකදිම ඒ බ්ලොග් එක ලියන කෙනාව හම්බුන නිසාත් අද මුහුණු පොතේ ඔන්ලයින් දැකපු නිසත් පටං ගත්තා කාලයක් කරන්න බැරි උන වැඩේ කරන්න. 

පෝය දවසෙ පිනක් දහමක් කරන එක පැත්තකින් තියලා කියෙව්වා අපේ මඩයාගේ මඩ බ්ලොග් එක . හැමෝම දන්න අපේ රංග අයියගේ ලෝකය. විහිලු කතා,මඩ ගොඩක් මැද තමන්ගෙ ජීවිතේ දුකත් ලස්සනට අකුරු කරලා.තාම කියවලා ඉවර නෑ. කියවමින් යනවා. 

ඔය අතරේ මුහුනු පොතේ දැක්කා අපේ දිලුම් අයියට(ඉලංදාරියට) තාම අසාධ්‍යයි කියලා. මේ වෙසක් දවසෙ අපි හැමෝගෙම ප්‍රාර්තනාවන් ඉටු වෙලා දිලුම් අයියට ඉක්මන් සුවය ලැබෙන්න ඕන. ඔයා වෙනුවෙන් මහ ලොකු දේවල් කරන්න බැරි උනාට. පංසලකට ගිහින් මලක් පූජ කරල ඔයාට ඉක්මන්ට සනීප වෙන්න කියලා ප්‍රාර්තනා කරන්න අපිට පුලුවන් අයියා. ඔයා ඉක්මන්ටම ආයි එයි. ආයිමත් ඉලංදාරියා බ්ලොග් ලියයි. සතුටින්. අපි හැමෝගෙම ප්‍රාර්තනාව ඒකයි.

අපි හැමෝම අපේ ආගමේ විදියට ඉලංදාරියා අයියට ඉක්මන් සුව ප්‍රාර්තනා කරමු. අපි මොන ආගමේ උනත් මොන ජාතියේ උනත් අපි එක පවුලක්. මේ අපේම කෙනෙක්. අපි එකට ඉන්න ඕන. බුද්ධාගමේ අය පන්සල් ගිහින් බෝධි පුජා කරලා සෙත් පතනකොට, කතෝලික අය,ඉස්ලාම් අය පල්ලි ගිහින් දෙවියන් වහන්සේට ප්‍රාර්තනා කරමු  ඉලංදාරියා අයියට ඉක්මන් සුව පතලා!!!!
දිලුම් අයියේ අපි ඔබ සමගයි!!!!!

B12 මා නුඹට පෙම් කරමි!!!

ලොකු හාමුදුරුවෝ: 

                      "පිංවත,සතුන් මැරීම මේ ආත්මයේදිම විපාක දෙන කර්මයක්,මස් මාලු අනුභවයෙන් අපිකරන්නෙ සතුන් මැරීමට අනුබල දීමක්.ඒ නිසා එයින් හැකිතාක් ඈත් වී සිටින්න උත්සාහ ගන්න"

ඩොක්ටර් අංකල්:

                     "දරුවෝ මස් මාලු කෑවෙ නැති උනාම අවශ්‍ය විටමින් වර්ග සහ කැල්සියම් අපේ ඇගට ලැබෙන්නෙ නෑ. ඒක නිසා හැදෙන ලමයෙක් විදියට දිනපතා මස් මාලුවක් කෑමට එකතු කර ගන්න.ඒක අනිවාර්යයි.නැත්තං මං අල්ලලා ව්දිනවා බෙහෙත් හොදද????"
 

අකුරු:

                    අකුරුට මස් මාලු කන්න හිතෙන්නෙත් නෑ. ඩොක්ටර් අංකල් කියපු විදියට නං අකුරු ගොඩක් ලෙඩ වෙලත් ඉන්නෙ. ඒක නිසා ඩොක්ටර් අංකල් ගෙ සිම්පල් විසදුමට යන්න අකුරු හිතුවා. B12 කියන විටමින් එක අඩු කම නිසා ලු මේ ඔක්කොම ඕන නං මස් මාලු කෑවෙ නැති උනත් දවසක් ඇර දවසක් මේ විටමින් එක දවස් 5ක් විද්දොත් ආයි මාස 6කට කිසිම ප්‍රශ්නයක් නෑ ලු.  අකුරු අද ඉදන් දවස් 5ක් කටු ඇනුනම දැනෙන සනීපෙ විදිනවා....


ප.ලි:            

                B12 මා නුඹට පෙම් කරමි!!! මම, "අකුරු"